ما قراره در‌مورد نشخوارهای ذهنی که معمولا از حسرت گذشته یا ندامت و‌سرزنش کارهای انجام‌شده یا نشده یا اضطراب آینده نشات می‌گیرن و مدام ذهن مارو بمبارون می‌کنن و باعث کلافگی و سردرگمی ما و یا حتی پرخواشگری و ترس و اضطراب ما میشه صحبت کنیم و گرنه مرور خاطرات و توانمندی تصور مجددا گذشته و تخیل آینده و ندای درونی ابزارهایی قدرتمند برای انسان محسوب میشه به شرطی که افسار این توانمندی رو به دست بگیریم و به خلبان خودکار ذهنمون واگذراش نکنیم در غیر این صورت سخنگوی خاموش درونی ما افسار رو در دست می‌گیره.
احتمالا بارها با جملاتی نظیر «زندگی در لحظه» یا رها کردن گذشته آینده و بودن در لحظه‌ی حال مواجه شدید ولی آیا واقعا رهایی از گذشته و آینده امکان پذیره؟
گذشته در حقیقت مجموعه‌ی تمام خاطراتی هست که ما داریم و خاطرات مهم ترین دلیلیه که ما می‌تونیم خانواده و‌دوستاتمومو از دیگران تشخیص بدیم. خونمونو پیدا کنیم و از چیزهایی که در مدرسه و دانشگاه یاد گرفتیم استفاده کنیم. از اشتباهاتمون درس بگیریم و دیگه تکرارشون نکنیم.
اگر برنامه ای برای زندگی دارید و براش ذوق و‌شوق دارید دلیلش توانمندی تصور آینده‌ی نزدیک و آینده‌ی دور و خیالپردازی هست.
تصور آینده است که به ما امید و انگیزه ی حرکت رو به جلو رو میده.
آیا ما باید از دست صدایی که در‌گوشمون هست و مدام در حال بازسازی اتفاقات و بازنگری اون ها هست خلاص‌بشیم ؟ قطع این صدا به معنی قطع ارتباط با شخصیت و آینده و کذشته است که در ذهن ما‌وجود داره. این‌صدا ندای درونی ماست و بدون اون ما حتی نمی‌تونیم با دیگران ارتباط برقرار کنیم و به زندگیمون ادامه بدیم.
ما قراره در‌مورد نشخوارهای ذهنی که معمولا از حسرت گذشته یا ندامت و‌سرزنش کارهای انجام‌شده یا نشده یا اضطراب آینده نشات می‌گیرن و مدام ذهن مارو بمبارون می‌کنن و باعث کلافگی و سردرگمی ما و یا حتی پرخواشگری و ترس و اضطراب ما میشه صحبت کنیم و گرنه مرور خاطرات و توانمندی تصور مجددا گذشته و تخیل آینده و ندای درونی ابزارهایی قدرتمند برای انسان محسوب میشه به شرطی به شرطی که افسار این توانمندی رو به دست بگیریم و به خلبان خودمار ذهنمون واگذراش‌نکنیم در غیر این صورت سخنگوی خاموش درونی ما افسار رو در دست می‌گیره.
