یک صبح زیبا، هنگامی که آگوشی و قارچ فرفری از خواب بیدار شدند و به دل جنگل رفتند، یک موضوع عجیب توجه‌شان را جلب کرد. همه چیز در جنگل ساکت و بدون صدا بود. صدای پرندگان، وزش باد در میان شاخه‌ها و حتی صدای رودخانه ناپدید شده بود.
آگوشی با حیرت گفت: “قارچ فرفری، چرا اینقدر ساکت است؟ انگار همه صداها ناپدید شده‌اند.”
قارچ فرفری با نگرانی پاسخ داد: “این واقعاً عجیب است. باید بفهمیم چرا صداها از بین رفته‌اند.”
آنها به جست‌وجو پرداختند و به هر گوشه جنگل سرک کشیدند. حیوانات دیگر هم با تعجب در سکوت به یکدیگر نگاه می‌کردند، همه در تلاش برای فهمیدن دلیل این وضعیت غیرعادی بودند.
در وسط جنگل به یک درخت کهن و دانا برخورد کردند که به نظر می‌رسید راز از بین رفتن صداها را می‌دانست. درخت با حرکت برگ‌هایش سعی کرد توجه آگوشی و قارچ فرفری را جلب کند.
آگوشی با اشتیاق پرسید: “درخت دانا، می‌دانی چرا صداها ناپدید شده‌اند؟”
درخت با اشاره‌ای به نسیم نرم و تاباندن نور خورشید از میان شاخه‌هایش، به آنها گفت که تنها با گوش دادن و توجه بیشتر به طبیعت، صداها باز خواهند گشت.
قارچ فرفری با فکر گفت: “ما باید چیزهایی را که کمتر به آنها توجه می‌کنیم، بشنویم و ببینیم آنها به شنیدن صدای‌های ظریف در طبیعت، مثل وزش ملایم باد، صدای برگ‌های پاییزی که زیر پایشان خرد می‌شود و حتی زمزمه آرام حشرات در بین علف‌ها، توجه کردند.
آرام آرام، با هر صدای کوچک که شنیده می‌شد، جنگل به زندگی بازگشت. پرندگان دوباره آواز سردادند، رودخانه زنده شد و باد با شادی میان درختان حرکت کرد.
آگوشی با لبخند گفت: “چقدر خوب است که دوباره صداها برگشته‌اند. حالا می‌دانم که صدا‌های آرام و کوچک از چه اهمیتی برخوردارند.”
قارچ فرفری خندید و گفت: “باید همیشه به صدای طبیعت گوش دهیم و از سکوت آن هم لذت ببریم. زمزمه‌های طبیعت می‌توانند به ما یادآوری کنند که چه چیزهایی واقعاً مهم هستند.”
در پایان این ماجراجویی، آگوشی و قارچ فرفری یاد گرفتند که حتی در سکوت، زیبایی و ارزش واقعی طبیعت و جهان اطراف ما وجود دارد.
پایان قسمت دوازدهم!
