در فصل مدیتیشن نادوگانه، کم‌کم از ایده‌ی بهتر شدن و رسیدن فاصله می‌گیریم و وارد فضایی می‌شویم که مدیتیشن یک پروژه‌ی خودسازی نیست بلکه بیشتر شبیه یک استراحت عمیق در همان آگاهی ساده و زنده‌ای هست که همیشه همین‌جا حضور دارد.
این فصل برای کسانی مناسب است که مدیتیشن را فقط برای آرام شدن نمی‌خواهند، بلکه می‌خواهند زاویه‌ی نگاهشان به خود و تجربه‌ی لحظه را عمیق‌تر کنند. و در نهایت، مناسب افرادی است که می‌خواهند بفهمند این من که همیشه در مرکز داستان قرار دارد دقیقا کیست، و چطور می‌شود دنیا را بدون واسطه‌ی این روایت همیشگی لمس کرد.