الان وقتشه چند دقیقه‌ای برای خودتون باشید.
یه جای راحت بشینید…
بدنتون رو ریلکس کنید… و کم‌کم توجهتون رو از فکرها، از صدای ذهنتون، بیارید به نفس‌هاتون و رفت‌وبرگشت ساده‌ی دم و بازدمتون.
به هوایی که وارد بدنتون می‌شه و بیرون می‌ره.
اجازه بدید بدن و ذهنتون کم‌کم ساکت بشن.
اما این‌بار، مثل همیشه مدیتیشن نکنید.
هیچ تکنیکی انجام ندید.
هیچ کاری نکنید.
فقط بشینید و بذارید همه‌چیز همون‌طور که هست، باشه.
بدون این‌که بخواید چیزی رو عوض کنید، از چیزی فرار کنید یا از دردی خلاص بشید.
فقط اجازه بدید همه‌چیز باشه.
ذهن نمی‌دونه چطور باید این کارو بکنه.
ذهن بلد نیست رها کنه.
فقط بلده نگه داره، کنترل کنه، فکر کنه و تحلیل کنه…
اگه بخوایم دقیق‌تر بگیم، ذهن معمولا می‌ره سراغ کنترل. اما داخل خود ذهن، می‌تونیم به یه فضای ذهنی بازتر هم تکیه کنیم؛ همون بستر توجه که پذیرنده‌تر و کم‌تنش‌تره.
این فضا همیشه در دسترسه و می‌شه بهش تکیه کرد.
پس نیازی نیست کاری بکنید تا رها بشید.
فقط خودتون رو تو همون فضای باز و پذیرنده که همیشه در جریانه، رها کنید.
شاید اولش براتون عجیب یا گیج‌کننده باشه، چون همیشه عادت کردید در مدیتیشن کاری انجام بدید مثلا تمرکز یا مشاهده کنید.
اما حالا قرار نیست کاری بکنید، فقط باشید.
وقتی می‌گم «بذارید همه‌چیز همون‌طور که هست باشه»، ذهنتون فکر می‌کنه اینم یه کاره.
ولی نیست، این یه دعوته برای استراحت کردن تو فضای ذهنی باز.

آسمون رو تصور کنید…
آسمون کاری نمی‌کنه تا پرنده‌ها، ابرها یا هواپیماها رو در خودش جا بده.
فقط بازه. ذاتش همینه: باز و پذیرا.
ذهن هم وقتی فضای بازتری پیدا می‌کنه، شبیه همینه.
هر تلاشی برای این‌که باز باشید، معمولا شما رو از گشودگی طبیعی ذهنتون دور می‌کنه.
معمولا توجه ما روی چیزها متمرکزه؛ مثلا روی بدن، افکار، احساسات، آدم‌ها، خاطره‌ها…
و بعد شروع می‌کنیم به معنا دادن، قضاوت کردن، تحلیل کردن.
اما الان، همه‌ی اینا رو یک‌ذره کنار بذارید.
نفس بکشید و تو همین فضای ذهنی باز استراحت کنید، فضایی که توش همه‌ی محتواهای ذهن میان و می‌رن.
این فضا ساکته، ولی زنده‌ست. کاری نمی‌کنه، ولی همیشه هست؛ و چیزها رو همون‌طور که هستن می‌پذیره.
پس در این فضای باز بی‌قید و شرط هرچقدر که خواستید فقط استراحت کنید.
هیچ کاری نکنید، نه تلاش برای بهتر بودن، نه چک کردن این‌که «درست انجام شد یا نه».
فقط باشید.
هر وقت دیدید توجهتون دوباره چسبیده به چیزی، فقط آروم برگردید…
برگردید به سکوت، به همون فضای ساکت و امن، به همون بازبودن در دسترس، و توش استراحت کنید.
و هر موقع که دوست داشتید، با همین حس آروم، روزتون رو ادامه بدید.