تو سفر زندگی، ما گاهی خودمون رو خوشحال و گاهی ناراحت می بینیم و همه ی این لحظه ها و حس های ما باارزشن.

قدردان لحظه ی حال هستیم، در جایی آروم به حالت دراز کشیده باشین، چشم هاتون رو به آرومی ببندین.
گروهی از آدم ها رو در نظرتون بیارین که از چیزی رنج می برن و یا از تفاوتی که برای این دسته افراد قائل میشن حس تعلق خاطر به جایی ندارن، مثل افرادی که در جایی از این دنیا جنگ رو تجربه می کنن یا اشخاصی که به خاطر رنگ پوست، اعتقادات معنوی، هویت و گرایش های جنسی شون مورد تبعیض قرار می گیرن. حس غم یا ناراحتی شون رو درک کنیم، ابراز کنیم که داشتن تجربیاتی از این قبیل مطمئنا سخت هست.
حس دوستی با این افراد رو داشته باشین، همدلی خودتون رو با کلمه هاتون بیان کنین، آسیب پذیر بودن بخشی از ما انسان هاست.
وسعت آگاهی تون رو به خودتون، افرادی که می شناسین یا حتی نمی شناسین ، به حیوانات ،درختان، زمین و تمام هستی بیارین.
وجودیت همه ما از حقیقتی یکسان هست و همه ی ما یکی هستیم و اجازه نداریم کسی رو از این همه جدا کنیم. من، تو و ما از عشق هستیم.
لحظاتی رو در سکون باشیم.

امروز برای تبدیل حس بودن به شدن کاری رو انجام بدین که ازش لذت می برین، این می تونه؛ کاشتن یک‌ گیاه، دعوت کردن خودمون به قهوه یا نوشیدنی دلخواهمون و یا یک پیاده‌روی در فضای سبزی مثل پارک باشه‌.