گر ما به درک واضحی از ماهیت وسوسه‌ی بازگشت به رفتار اعتیاد گونه برسیم مدیریت و رویکرد ما نسبت به این مسئله به‌کلی تغییر میکنه.
لطفا زمانی رو‌برای گوش دادن به این اپیزود انتخاب کنید که این وسوسه در شما شدت گرفته باشه تا بتونیم به وضوح ماهیتش رو بررسی کنیم.
هرباری که این احساس در شما به وجود اومد لطفا برگردید و مجددا این اپیزود رو گوش بدید.
لطفا مکان ساکتی رو انتخاب کنید و بنشینید و جاتون رو راحت کنید. لطفا در طول مدیتیشن کاملا بی حرکت باشید و نسبت به خارش و درد شکیبایی به خرج بدید.
.
.
توجهتونو بیارید به وجه دیداری آگاهیتون. به تصویری که در مقابلتون می‌بینید دقت‌کنید. فضایی که‌دزر مقابلتون می‌بینید چیزی جز نور و رنگ نیست که به شکل اشیای مختلف در آگاهی شما ظاهر شده.
حالا ازتون می‌خوام که چشماتونو ببندید و اجازه‌بدید تاریکی فضارو پر کنه.
.
.توجهتونو بیارید به وجه شنیداری آگاهیتون. به تک تک صداهایی که میشنوید آگاه بشید. حتی صدای نفس‌های خودتون .
صداها در این فضای گستره میان و میرن و شما فقط اونا رو مشاهده می‌کنید.
.
.
حالا توجهتونو بیارید به احساسی که تجربه می‌کنید.
احساس وسوسه‌ای که در وجودتون شکل گرفته رو مشاهده کنید.
.
این احساس در کجای بدنتون قرار داره ؟ در شکم و سینه؟ دست ها یا حتی پشتتون؟
آیا این احساس دردناکه؟ آیا باعث کلافگی و بی قراریتون‌میشه؟
.
.
.
چیزی که باعث دردناک شدن این احساس میشه مقاومت در مقابل حضور این احساسه.
سعی کنید کمی عمیق تر به این احساس توجه کنید و باهاش کمی بودن کنید.
منظورم اینه که بجای مقاومت و مبارزه باهاش، حضورش رو بپذیرید و اجازه بدید درونتون وجود داشته باشه.
.
.
این احساس هم مثل نور، رنگ و صداها موقته و در فضای آگاهی شما ظاهر میشه و به مشاهده و پذیرش می‌تونه به رهایی و آرامش تبدیلش کنه.
.
.
اگر کمی به ماهیت این احساس توجه کنید متوجه میشید که این احساس تفاوت چندانی با احساس ذوق و شوق، احساس شعف، احساس لذت و یا احساس اضطراب نداره. همه‌ی این تجربه‌ها یک تجربه‌ی مبهم سوزش درونی در نواحی مختلف بدن هستند و اون‌چیزی که اونا رو لذت بخش یا ناخوشایند میکنه برچسبی هستش که ذهن ما در موقعیت های مختلف بهش می‌زنه.
.
.
در دقایق پایانی این مدیتیشن سعی کنید یک بار دیگه ماهیت این احساس رو مشاهده کنید و این بار بدون هیچ برچسبی از حضورش لذت ببرید.
.
.
.
.
میل شدید، ولع، وسوسه، شور و شوق همگی از یک ساز و کار مشترک در مغز ما استفاده می‌کنن که به مسیر پاداش یا مدار دوپامین معروف هستن. این مدار برای ترغیب ما به تکرار هر عمل لذت بخشی طراحی شده و از طریق یک درد ذهنی این کارو انجام میده.
شدت این درد به میزان لذت و میزان دوپامینی که اون عمل برای شما به همراه داشته بستگی داره و بودن کردن با این درد تنها راه قطع این مدار هستش.
بنابراین کمی شکیبایی به خرج بدید و سعی کنید با این روش از درد ناشی از این مدار لذت ببرید و باهاش بودن‌کنید.
ازتون می‌خوام شجاعت به خرج بدید و منبع اعتیاد که می‌تونه سیگار، الکل، ماده مخدر، شیرینیجات یا به شکل دیجیتالی انواع شبکه‌های اجتماعی، پورنوگرافی یا قمار باشه رو حذف کنید.
دور ریختن اون‌ما‌ده و دسترسی نداشتن بهش، حذف کردن اپلیکیشن از گوشی همراهتون و حتی نبودن در‌جمع‌ها و شرایطی که شمارو به تکرار این عمل سوق میده می‌تونه شرایط رو براتون تسهیل کنه.
معمولا بعد از ۲ هفته میل به استفاده به حداقل رسیده و بعد از یک ماه کاملا برطرف میشه.
اگر به هر دلیلی بعد از مدت مذکور باز هم این احساس به سراغتون اومد، برگردید و مجددا این اپیزود رو گوش بدید.
از شکیبایی شما سپاسگزارم و به شما افتخار می‌کنم
