لطفا یک جای ساکت و آروم پیدا کنید و بنشینید یا دراز بکشید.

جاتون رو راحت کنید و اجازه بدید بدنتون در بهترین شرایط خودش باشه.

آروم چشماتون رو ببندید و توجهتون رو بیارید به تنفستون.

نفس‌هاتون رو عمیق و عمیق تر کنید و به این کار ادامه بدید.

سعی کنید طوری نفس‌هاتون رو تنظیم کنید که زمان بازدم از زمان دم بیشتر باشه. یعنی اگر دم ۳ ثانیه طول میکشه بازدمتون رو در ۵ ثانیه انجام بدید.

.

.

.

به نفس کشیدن هاتون ادامه بدید.

.

.

.

اجازه بدید تنفستون به ریتم طبیعیش برگرده و اگر ضربان قلبتون رو‌ احساس می‌کنید آرومش کنید.

.

.

.

اگر در حین پخش موسیقی هر احساس، فکر یا حتی تغییری در وضعیت جسمیتون اتفاق افتاد مقاومت نکنید و تسلیم لحظه‌ی‌حال باشید.

زمانی که احساس ناخوشایندی ظهور می‌کنه شروع به مقاومت نکنید و جلوش رو ‌نگیرید، مقاومت باعث میشه تجربتون ناقص بمونه.

ترس بارز ترین نشونه‌ی مقاومته. اگر در مقابل هر چیزی که تجربه می‌کنید تسلیم باشید و اجازه بدید اتفاق بیفته هیچ ترسی نخواهید داشت.

این تجربه فقط در ذهن شماست و مثل یک فیلم باهاش برخورد کنید. می‌تونید احساسی بشید ولی خیلی جدیش نگیرید.

اجازه بدید هرچیزی در فضای آگاهی شما ظهور کنه و شما به عنوان یک ناظر بیرونی فقط مشاهده­گر باشید.

اگر نیاز بود مجددا نفس های عمیق بکشید و به خودتون یادآوری کنید که شما در حال یک تجربه‌ی عمیق درونی هستید و نیازی نیست مقاومت کنید.