همه ی ما در زندگیمون حداقل برای یکبار هم که شده یکی از این تجربه ها رو داشتیم که یک اتفاق ناخوشایند مثل جدا شدن از پارتنر یا شریک عاطفیمون، شکست مالی یا تصادفات رانندگی، مکرراً برای چندین بار در زندگی ما اتفاق افتاده، یا در تغییر یک الگوی رفتاری آزاردهنده دچار چالش هایی شدیم و در نهایت با شکست روبه رو شدیم. و کلی اتفاقات و احساسات دیگه که برای ما تکرار میشن و ما از تجربه ی بعضی از اونها احساس ناخوشایندی بهمون دست میده.
.
.
تحقیقات علوم اعصاب نشون میدن که اتفاقات و هیجاناتی که ما در گذشته تجربشون کردیم، فیزیولوژیک ما وسیستم اعصاب ما رو تحت تاثیر قرار میدن، و در نتیجه ی این هم احساسات و اتفاقاتی که در آینده تجربه میکنیم و الگوهای رفتاریمون تا حد زیادی تحت تاثیر این تجربیات و هیجانات قرار میگیرن.
.
.
.
ما در این اپیزود قصد داریم با یک تمرین در کل تجربیات زیستمون بازنگری کنیم و با لمس دوباره ی اون احساسات و تحربیات و پیدا کردن ارتباط بین اونها با هم، پیشبینی های مغزمون در مورد آینده رو تا حدودی تغییر بدیم و اتفاقات ناخوشایند زندگیمون رو کاهش بدیم.
البته این نکنه رو یادآور بشم که این تمرین یک راه جایگزین برای تراپی نیست بلکه یک تمرین مکمل برای بهبود روان ماست.
ازتون میخوام که یک زمانی رو برای انجام این تمرین اختصاص بدین که تمرکز بالایی داشته باشین و اطرافتون در سکوت باشه.
برای انجام این تمرین به یک قلم و کاغذ نیاز دارید. اگر براتون خیلی سخت بود میتونید از گوشیتون هم برای
نوشتن استفاده کنید.
.
تو این تمرین قرار هست سنمون رو به بازه های چهار ساله تقسیم کنیم و برای هر چهار سال ۱ یا هر چند صفحه
که نیاز باشه در نظر میگیریم. دقت داشته باشید که هیچ یک از این بازه ها نباید در صفحه تی مشترک نوشته بشن.
.
.
ما قراره تو این صفحات هر اتفاق کلیدی خوشایند یا ناخوشایندی از اون بازه ی چهار ساله به یاد میارین رو درصفحه ی مربوط به خودش بنویسیم.
.
میتونید از محل زندگیتون شروع کنید، تمام اتفاقاتی که هیجانات شما رو برانگیختن و تا الان به یاد دارید، اتفاقاتی که همیشه در تلاش هستید که هیچ موقع اونها رو فراموش نکنید و یا اتفاقاتی که الان از ذهنتون میگذرن و شما اونها رو انکار میکنید و آوردنشونروی کاغذ براتون سخت هست رو همه شون رو بنویسید. اگر هم اتفاقی رو فراموش کردید و فقط چند نکته ی کلیدی از اون رو به یاد میارین، اون نکات رو بنویسید.
.
ازتون میخوام موقع نوشتن کامل با خودتون رو راست باشید، چون هیچ کس به غیر از خودتون به این نوشته ها دسترسی نخواهد داشت. میخوام این رو هم یادآور بشم که هر چقدر صداقتتون در نوشتن این اتفاقات بیشتر باشه نتایج بهتر خواهد بود.
.
در حین نوشتن تا حد امکان توقف نکنید و هر چیزی رو که به یاد میارید رو بدون توجه به اینکه غلط املایی داره یا ساختار جمله درست هست یا نه ، روی کاغذ بیارید.
.
ممکنه در حین نوشتن احساسات مختلفی رو تجربه کنید، احساساتی مثل اضطراب، استرس، بالا رفتن ضربان قلب و حتی ممکنه گریه کنید، همه ی اینها طبیعی هستن .
ولی در صورتی که سابقه پنیک اتک یا حملات پنیک دارید، ممکن هست دچار حملات پنیک بشید که اگر با نفس عمیق و آروم تر کردن خودتون باز هم حملات ادامه داشت توصیه میکنم که نوشتن رو متوقف کنید.
.
ازتون میخوام 5 تا ۱0 دقیقه به اتفاقات چهار سال اول زندگیتون فکر کنید بعد به خودتون ۱5 دقیقه زمان بدید برای نوشتن. اگر از سال های اول زندگیتون چیز زیادی به یاد ندارید، هیچ اشکالی نداره.
.
بعد از تمام شدن بازه ی اول، بازه های چهار ساله ی بعدیتون رو هم به ترتیب به همین شکل بنویسید. در انتها با چند نفس عمیق میتونید خودتون رو آروم کنید.
توجه کنید که بعد از نوشتن هیچ کدوم از این صفحات رو مرور نکنید و اون ها رو در جایی بگذارید که فقط خودتون بهش دسترسی داشته باشید.
.

قدردان حضورتون هستیم.