بهار، نجواگرِ تولد دوباره، فصلی که زمین را از نو می‌آراید و ما را به یاد ریتم بی‌وقفه زندگی می‌اندازد.
در این لحظات نوزایی، ما در دارما، ششمین نوروز را در کنار شما، هم‌سفران مسیر آگاهی، جشن می‌گیریم. هر قدمی که در این مسیر آگاهی برداشته‌ایم، با حضور شما معنا پیدا کرده و هر لحظه‌ای که در کنار هم تجربه کرده‌ایم، هدیه‌ای .ارزشمند بوده است
این اپیزود، دعوتی است به بازگشت؛ بازگشتی به جریان زنده‌ی لحظه حال، به هم‌آوایی با طبیعت، و به نیرویی که در عمق وجودمان جاریست.
پنج سال از نخستین قدم‌های ما تو این مسیر گذشته …
پنج بهار، پنج نوروز، پنج بار نو شدن در کنار شما، همراهان همیشگی.
شمایی که در این سفر درونی با ما بودید، که لحظه‌لحظه‌ی رشد و آگاهی رو همراهی کردید.
برای این حضور، برای این همراهی، عمیقا قدردانتونیم.
دارما، تنها یک پادکست نیست، بلکه مسیریه که با شما معنا پیدا کرده.
اکنون، در پنجمین نوروزمون، بار دیگر برمی‌گردیم به سرچشمه‌ی آرامش….
جایی رو در طبیعت انتخاب کنین و روی زمین بنشیند، دستاتون رو روی زمین بگذارید، اجازه بدین پوستتون سرسبزی ها رو لمس کنه.
چشم‌هاتون رو ببندین…
چند نفس عمیق بکشید، بگذارید هوا تا عمق ریه ها تون جاری بشه،
با هر دم، تازگی رو وارد ریه هاتون بکنین.
زمین رو احساس کنین، جریان زندگی رو در زیر پاهاتون، در اطراف و در وجودتون حس کنین.
نسیمی که نرم و آروم، برگ‌های تازه‌شکفته رو نوازش می‌کنه، به خورشیدی که با طمأنینه از پس کوه‌ها برمی‌خیزه و نور طلایی‌اش رو سخاوتمندانه روی زمین پهن کرده رو حس کنین.
صدای طبیعت رو گوش بدین، زمزمه‌ی درختایی که پس از ماه‌ها خاموشی دوباره نجوا می‌کنن، آواز رودخونه‌ای که یخ‌های زمستان رو گسستن و آزادانه جاری شدن.
زمین نفس می‌کشه وبیدار می‌شه.
نوروز یعنی هماهنگ شدن با این ریتم…
ریتمی که از آغاز هستی تو طبیعت جریان داره، نظمی که بی‌شتاب، بی‌اضطراب، اما پیوسته در حرکته.
زمین هرگز چیزی رو از سر عجله نمی‌کنه، درختا شکوفه‌هاشون رو به ضربِ اجبار باز نمی کنن، رودخونه‌ها تو مسیرشون پیش میرن، اما هرگز با جریان زمان نمی‌جنگن.
حالا یک لحظه به خودمون فکر کنیم…
در شتاب روزمره‌ی زندگی، چقدر از این ریتم فاصله گرفتیم؟
چند بار بی‌آنکه متوجه بشیم، لحظات رو از دست دادیم؟
چند بار خواستیم که چیزی رو زودتر از موعدش به دست بیاریم، بی‌آنکه صبر کنیم تا در زمان خودش برسه؟
هیچ رودخانه‌ای برای رسیدن به دریا نگران نمی‌شود، هیچ دانه‌ای در دل خاک، برای جوانه زدن عجله نمی‌کنه.
همه چیز در زمان خودش اتفاق می‌افته.
همه چیز درست در همان لحظه‌ای که باید، شکوفا می‌شه.
پس حالا، در این لحظه، نفس عمیقی بکشین…
با هر دم، طراوت هوای بهاری رو بپذیر.
و با هر بازدم، اضطراب رسیدن رو رها کن.
ما هم مثل زمین، آماده‌ی تولدی دوباره‌ایم.
اما این بار، نه با شتاب، نه با اضطراب، بلکه با ریتمی که از ازل در ذره‌ذره‌ی وجودت جاری بوده.
چشماتون رو باز کنین و این آرامش رو در آغوش بکشید.
این بهار، فرصتیه که بدون عجله، بدون اضطراب، مسیر خودتون رو برید.
لازم نیست همه چیز رو کنترل کنین، کافیه جاری باشید.
سال نو مبارک.
