تحقیقات بر روی عملکرد مغز نشون میده که وقتی وارد زندگی روزمره می‌شیم و به عملی عادت می‌کنیم، مغز ما به حالت خلبان اتوماتیک میره که به ما امکان میده بدون اینکه زیاد به کار فکر کنیم و انرژی صرف کنیم اونو به نحو احسنت انجام بدیم.
این خلبان خودکار مغز بسیار پر کاربرده و نبودش باعث بروز مشکلات بسیاری میشه. اما نکته‌ی دیگری وجود داره که موضوع بحث ما هستش و سپردن کل زندگی به این خلبان عزیزه.
این ابزار قوی هم مثل سایر ابزارهای دیگری که تا الان بارها دربارشون صحبت کردم نیازمند پرورشه در غیر این صورت به وسیله‌ای در جهت نابودی خودمون تبدیل میشه این موضوع از دیرباز موضوع بحث برانگیزی بوده و با القابی مثل “حضور”، “آگاهی” یا “زندگی در حال” یا کلمات مشابه مورد خطاب قرار گرفته.
تصور کنید هر روز سر ساعت معینی به ایستگاه اتوبوس یا مترو می‌رید، سر راه یک قهوه می‌خرید، پنج دقیقه منتظر می‌مونید و بعد سوار می‌شید تا به سر کارتون بروید.
محل کار شما در شهری نزدیک به شهر تونه بنابراین مجبورید هر روز این مسیر رو برید.
شما این کار خسته کننده رو به خلبان خودکار می‌سپرید و بدون توجه هر روز این کار رو انجام میدید. چون همه چیز بدون تغییره بنابراین مغز شما برای این کار نیازی به تمرکز نمی‌بینه. اما امروز قضیه متفاوته، ساعت‌ها یک ساعت جلو کشیده شده و شما از اون خبر ندارید ،طبق روال هر روز به ایستگاه رفتید و‌قهوه به دست سوار قطار شدید ولی سر از شهر دیگری درآوردید ! در این شرایط که احتمالا باید خلبان خودکار رو خاموش کنید و ببینید چه اتفاقی افتاده.
از اونجایی که مغز نمی‌تونه از کار کردن بایسته، در حین قرار گرفتن شما در حالت DMN یا همین خلبان خودکار ، شروع به خیالپردازی و سیر سلوک در زمان گذشته و آینده می‌کنه. مرور اتفاقات گذشته و ساخت داستان‌هایی نه‌چندان واقعی از گذشته و خیالپردازی راجع به آینده‌ای که هنوز اتفاق نیفتاده و احتمالا قرار هم نیست اتفاق بیفته از جمله کارهاییه که مغزتون در حالت خلبان خودکار انجام میده.
مشکلاتی از این قبیل روزانه برای ما می‌افته بدون اینکه از خیلی از اونا با خبر بشیم. عصبانی شدن‌ها، تصمیمات احساسی و لحظه‌ای ، ترس‌ها و وسواس‌های فکر و منشا بسیاری از افسردگی‌های ما به طور مستقیم یا غیر مستقیم به نحوه‌ی استفاده‌مون از این خلبان خودکار مرتبطه.
در‌صورتی که زمان زیادی از روز رو در این حالت به سر ببرید قطعا از زمان حال غافل شده و نه تنها از لذت آنچه در‌حال اتفاق افتادنه محروم می‌مونید بلکه بیشتر زمانتونو در حسرت گذشته و رویاپردازی آینده سپری می‌کنید.
عدم توانایی تمرکز و عمیق شدن در بسیاری از کارهایی که انجام می‌دیم نیز حاصل استفاده‌ی نابجا و نا آگاهانه از این توانمندیه.
همه‌ی این داستانارو گفتم که بگم برید ذهن آگاهی‌هارو تمرین کنید چون خیلی مهم هستن. هیچ راه سریع و میون بری هم نداره. زمان می‌خواد. هرچی بیشتر توی روز ذهن آگاهی تمرین کنید ذهنتون ورزیده تر‌میشه. دقیقا مثل عضلات پا که اگه راه نرید و فقط روی تخت دراز بکشید و هیچ کار نکنید کم کم ضعیف میشن و از کار‌می‌افتن. هیچ دارویی هم نداره باید فیزیوتراپی کنید و حرکتشون بدین.
ذهن آگاه مقدماتی و پیشرفته و ذهن‌آگاهی های کاربردی مثل پیاده روی آگاهانه، غذا خوردن آگاهانه، رانندگی و غیره که براتون گذاشتیم رو تمرین کنید. فصل بعد هم روش جدیدی از ذهن آگاهی براتون تهیه کردیم.
نکته‌ی دیگه‌ای که می‌خواستم یادآور بشم اینه که حدودا بدونید تا حالا سرجمع چند ساعت تمرین ذهن آگاهی کردید، چون تاثیرات اولیه بعد از ۵۰ ساعت و تاثیرات عمیق بعد از ۵۰۰ ساعت ذهن آگاهی روزمره قابل درک خواهد بود. معنیش اینه که اگه روزی نیم ساعت صبح و نیم ساعت شب مدیتیشن ذهن آگاهی انجام بدید بعد از ۵۰ روز تاثیرات اولیه و بعد از یک سال و نیم کاملا تاثیرشو اعم از کاهش استرس، احساس خوشبختی، کاهش چشم‌گیر خشم و افزایش توانایی تصمیم‌گیری و پیشرفت‌های شغلی و خانوادگی و غیره توی زندگیتون مشاهده خواهید کرد.
سعی کنید علاوه بر زمانی که مدیتیشن ذهن آگاهی اختصاص میدید، تو کل‌روز هم تمرین ذهن آگاهی کنید یعنی هر موقع متوجه شدید توی افکارتون غرق شدید، ذهنتونو برگردونید به لحظه‌ی حال و حال و احساسی رو که تجربه می‌کنید چه لذت بخش چه تلخ مشاهده کنید.
نتایج تحقیقات علمی که نشون میده چه تغییراتی پس از تمرینات ذهن آگاهی مداوم حاصل میشه رو در مجله دارما و در وب سایت دارما قرار دادیم میتونید مطالعه کنید
من مطمئن‌هستم که با تمرین و تکرار مداوم در کنار هم و توی مسیری که هستیم باهم رشد می‌کنیم و زندگی بهتری رو تجربه می‌کنیم.
ممنون که هستید و ما رو همراهی می‌کنید که این مسیرو تنها نریم.
