قبل از هرچیز توضیح بدم که این فصل مدیتیشن نیست. پس اگر علاقه‌ای به یادگیری و شنیدن عقاید جدید یا مخالف ندارید از شنیدن این فصل صرف نظر کنید و فصل بعد رو گوش بدید.

اگر هم گوش می‌دید در نظر داشته باشید در این اپیزود‌‌ها قراره صحبت هایی بشه که شاید برخلاف عقاید، دانسته ها یا طرز تفکر شما باشه. پیشنهاد می‌کنم با صبر و ذهن باز و بدون تعصب گوش بدید و از شنیدن عقیده‌ی مخالف و متفاوت عصبانی و ناراحت نشید. اگر دوستش نداشتید هم کاملا طبیعیه می‌تونید نادیده بگیریدش.

اگر اپیزود «قضاوت رو‌ گوش نکردید چون به این اپیزود مربوطه حتما گوش بدید.

خوب بریم سراغ اپیزود.

اگه شما هم مثل من زبون چینی رو بلد نباشید نمی‌تونید به این زبون حرف بزنید. پس اگر نمی‌تونید یک صفحه چینی رو‌بخونید به دلیل بی شعوری، نفهمی یا بی لیاقتی و بی فرهنگی شما نیست. شما فقط اینو یادش نگرفتید. یعنی اصلا انتخابش بهتون داده نشده.

ما حتی بین غذایی که هر روز می‌خوریم هم انتخاب چندانی نداریم. تنوع غذایی شما چند تا هتسش؟۱۰ تا؟ ۲۰ تا ؟ ۵۰ تا؟ بیشتر غذاهای دنیارو حتی نمی‌شناسیم‌ پس انتخابم نمی‌تونیم بکنیم. حتی اگه بشناسیم هم میلمون نمی‌کشه مار و تمساح بخوریم. پس الان حق انتخاب نداریم اونارو بخوریم ولی دوست عزیز چینیمون با لذت می‌خوره. حالا اگه شما شروع کردید به خوردن غذای چینی و‌کم‌کم خوشت اومد در حقیقت به گزینه‌هات اضافه‌اش کردین. اینجا دو تا اتفاق افتاده، یک اینکه با این غذا اشنا شدین، دومین اینکه زمان گذاشتی تا به طعم جدید و عجیبش عادت کنید و بهش کم‌کم علاقه مند بشید.

حالا چی میشه که یک نفر که بد رانندگی می‌کنه، کار شمارو درست انجام نمی‌ده، بی احترامی‌می‌کنه، یا با لحن بد صحبت می‌کنه یا هر کاری انجام میده که به مزاج ما خوش نمیاد ما نمی‌گیم خوب یاد نگرفته، بلکه برچسب‌هایی مثل دیوانه و نفهم بهش می‌زنیم اگه چهارتا فحش دیگه نثار خودشو مادر و عمه محترمشون نکنیم.

برگردیم به مثال زبون چینی، حتی‌ اگه برید و یادش بگیرید ، مثل یک چینی که از بچگی یاد گرفته نمی‌تونید حرف بزنید، لهجه دارید یا حتی شوخی هاشونو شاید متوجه نشید. این که یاد گرفتید ولی کامل و درست یاد نگرفتید هم باز دلیلی بر این نیست که شما بی‌شعور هستید، دلیلش اینه که اصولی و از بچگی یادش نگرفتید.

حالا کسی هم که اونطوری با شما رفتار می‌کنه، درسته یاد گرفته ولی درست یادش نگرفته، اصولی یاد نگرفته. نظام آموزشیش مشکل داشته  و یا اصلا در نظام آموزشیش تعریف نشده بوده .

نکته‌ی دوم اینه که ما استعداد و توانایی‌های متفاوتی داریم. بعضی هامون نه تنها از بیماری ها و نواقص جسمی بله از نواقص و بیماری های روانی هم رنج می بریم بلکه خودمون هم بهش واقف نیستیم  .

بسیاری از رفتارهای خشونت آمیز توسط افرادی صورت گرفته که از یک بیماری روانی یا تومور مغزی یا مشکلی توی زندگیشون رنج میبردن مثل ضربه روحی شدید ، این نشون میده که باز این افراد حق انتخاب چندانی نداشتن  چون هیچ وقت درمان نشدن ، منظورم این نیست که اینها باید رها بشن در جامعه و بگیم که : خب تقصیری ندارن ، نه . ولی اینها هم باید درمان بشن و آموزش ببیند . تنبیهات و قوانین جامعه هم بدون آموزش صحیح معنی نداره باید در کنار هم باشن .

تنبیه معنیش اینه که تو اموزش‌هایی رو که ما بهت دادیم درست یاد نگرفتی و این فقط تورو آگاه می‌کنه و بهت یادآوری می‌کنه، نه اینکه ما آموزش ندیم و سعی‌کنیم با تنبیه یک نظام آموزشی حاشیه‌ای شرطی محور ایجاد کنیم که همه سعی کنن یه راه فرار ازش پیدا کنن.

اینارو همرو گفتم که بگم چقدر آموزش مهمه.

اینکه مدام تاکید می‌کنم دلیلش اینه‌که منتظر این نباشیم که بهمون آموزش بدن. خودمون‌ روی خودمون کار کنیم.

اگر مغز انسانو به یک‌گوشی موبایل تشبیه کنیم، آموزه‌ها هر‌ کدوم یک اپلیکیشن هستن که روش نصب میشن. وقتی من اپِ زبان چینی رو نصب نکرده باشم نمی‌تونم حرف هم بزنم.

فرق موبایل و مغز ما اینه که یه اپ توی موبایل به محض نصب شروع به کار‌می‌کنه ولی مغز ما نیاز به تکرار و تمرین داره تا کاملا پروسه‌ی نصب انجام بشه.

از تکرار و تمرین و خطا هم نترسید. راهش همینه و راه دیگه‌ای نداره.

به خودمون و بچه‌هامون یاد بدیم و یادآوری کنیم که این شخص بهترشو یاد نگرفته یا شاید توی این لحظه آگاه نیست یا بالاتر از اون، شاید اصلا دست‌خودش نیست.

انتظار هم نداشته باشید یه چیزی رو چند بار می‌گید طرف مقابلتون یاد بگیره و همونطور که شما انتظار دارید رفتار کنه.

دلیل اینکه ما آدم‌ها در رفتار و یادگیری متفاوت هستیم علاوه بر آموزش چند عامل مهم‌ دیگه هم وجود داره:

اگر می‌بینید یک نفر ذاتا آرومه، یکی دیگه هیجانی، یکی استرسیه یکی دیگه خونسرد این‌ها دلایل ژنتیکی هم داره همونجوری که ظاهر ما متفاوته، کارکرد هورمون‌ها و سیستم عصبیمون که مغز هم شاملش میشه متفاوته، بنابراین رفتارهای  متفاوتی از خودمون نشون میدیم .

شانس بحث پیچیده‌ای هستش و به اعتقادات ما برمی‌گرده ولی چیزی که بین همه‌ی این‌ها مشترکه اینه که ما براش برنامه ریزی نکردیم.

ما انتخاب نکردیم در چه تاریخی، در چه کشوری، در چه خانواده‌ای متولد بشیم و این ساده‌ترین مثال برای این موضوعه و قطعا اگر همین سه تا رو تغییر بدیم حتی با آموزش و ژنتیک یکسان نتایج بسیار متفاوتی حاصل میشه.

شرایط اقلیمی هم بسیار تاثیر گذاره. شما اگر به جای ایران در یک کشوری به دنیا میومدید که شیش ماه شب بود شیش ماه روز‌ با تمام شرایط یکسان هم به نظرتون زندگی مشابه داشتید؟

این موارد رو گفتم که بهش فکر کنید. نیازی نیست بپذیرید فقط برید بهشون فکر کنید و‌ هر نظری هم داشتید با ما در میون بگذارید.

کتابی که می‌خوام معرفی کنم کتاب اراده‌ی آزاد سم‌هریس هستش که کاملا مرتبط با موضوع این اپیزود هستش، خوشبختانه چاپ شده و می‌تونید خیلی راحت تهیه‌اش کنید.

از اینکه با دارما همراه هستید ‌و اپیزودهایی رو که دوست دارید رو به دیگران معرفی می‌کنید از شما سپاسگزارم.