ناملایمات زندگی امروز، شهرنشینی و استرس، خود را به شکل وسواس‌های فکری و دردهای فیزیکی به ما نشان می‌دهند.
این دردها، اگر بهشون رسیدگی نشه، می‌تونند در تمام مراحل زندگیمون اثر بگذارند.
مدیتیشن، با افزایش هارمونی جسم و ذهن، در بخش نیمه‌هوشیار، روش بسیار موثری است برای التیام دردهای ما.
اگر تجربه‌ای در مدیتیشن ندارید و حین تمرین تمرکزتونو از دست می‌دید، این کاملاً طبیعی است… با تمرین بیشتر و تکرار، توانایی ذهن شما افزایش پیدا می‌کند.
لطفاً یک مکان ساکت و آروم، بدون مزاحمت پیدا کنید.
اگر حالت نشسته رو ترجیح می‌دید مطمئن باشید کمرتون در حالت راحتی قرار گرفته و فشاری روش نیست،
شونه‌هارو عقب بدید، گردن رو صاف کنید و دست‌هارو آروم روی پاهاتون قرار بدید.
اگه حالت خوابیده رو ترجیح می‌دید مطمئن بشید فشاری روی کمر و گردنتون نیست و اگر نیاز هست یک بالش زیر زانوتون بذارید.
هر موقع آماده بودید چشماتونو ببندید.
چند نفس عمیق بکشید و بدنتونو آروم کنید.
تنفس عمیق بعدی رو باهم انجام می‌دیم با ۴ شماره نفس عمیق و ۳ شماره حبس و ۴ شماره آروم بازدم انجام بدید.
نفس عمیق ۲ ۳ ۴ حبس ۲ ۳ بازدم ۲ ۳ ۴.
یکبار دیگه مجدد تکرار کنید.
نفس عمیق ۲ ۳ ۴ حبس ۲ ۳ بازدم ۲ ۳ ۴.
اجازه بدید تنفستون به ریتم طبیعی خودش برگرده.
به تنفس و بالا و پایین رفتن سینه و شکمتون توجه کنید.
به هوای سردی که وارد بینی میشه،
بعد وارد شش‌هاتون میشه،
گرم میشه و از بینیتون خارج میشه.
اگه گرفتگی تو عضلات بدنتون احساس می‌کنید اونو رها کنید.
پاهاتونو آروم کنید.
دست‌هاتون کنار بدنتون بگذارید، کف دست‌ها به سمت بالا و کاملاً ریلکس باشن.
پیشانیتونو صاف کنید و تمام اجزای صورتتونو آروم کنید.
دندوناتونو به هم فشار ندید.
زبان رو از سقف دهان جدا کنید تا فکتون آزاد باشه.
گردن و سرشونه آروم و بدون گرفتگی باشه.
الان هیچ گرفتگی تو عضلات بدن شما نیست.
کل بدنتون تو حالت آروم و ریلکس قرار داره.
خود را در یک جنگل سرسبز تصور کنید.
شما در این جنگل تنها هستید اما کاملاً احساس امنیت می‌کنید.
جنگل پوشیده از درختان سر به فلک کشیده است.
صدای پرندگانی که از شاخه‌ای به شاخه دیگر می‌پرند را می‌شنوید.
بوی درختان جنگلی و کمی نم، فضا را پر کرده است.
شروع به قدم زدن می‌کنید، آرام روی برگ‌های نمناکی که سطح زمین را پوشانده‌اند، پا می‌گذارید… قدم زدن در این جنگل، احساس نوبی به شما می‌دهد.
یک نفس عمیق بکشید و اجازه دهید هوای تازه وارد
شش‌های شما شود!
همین‌طور که قدم می‌زنید و به صدای قدم زدن گوش می‌دهید، روبروی خود یک پل می‌بینید.
یک پل چوبی که شما را به آن سمت جنگل می‌برد.
از روی پل رد شوید و به سمت دیگر جنگل بروید.
گذر از روی این پل چوبی، شمارو آروم و آروم‌تر می‌کنه.
وقتی به آن طرف پل رسیدید، بدنتان سبک و ریلکس شده.
از کمی جلوتر، صدای آبشار به گوش می‌رسد… به طرف آبشار حرکت می‌کنید.
وقتی آرام‌آرام دارید به سمت آبشار می‌روید، نسیم خنکی که می‌وزد، دانه‌های کوچک آب را روی صورت و بدن شما پخش می‌کند.
احساس خوبی به شما دست می‌دهد.
احساس خنکی و آرامش.
یک نفس عمیق دیگر بکشید.
هوای تازه آبشار را تنفس کنید.
شما جلوی آبشار ایستاده‌اید… آبشار زیبا با آب زلال و درخشان.
این آبشار، تسکین‌دهنده دردهای شماست.
جلوی آبشار پلکانی وجود دارد که به سمت برکه پایین آبشار می‌رود.
آرام از این پلکان پایین بروید.
هیچ عجله‌ای نیست.
هر زمان آماده بودید، وارد آب درخشان و التیام‌بخش این برکه شوید.
آب برکه، گرم و زلال است.
احساس خوبی در بدنتان دارد… احساس سبکی، گرما و التیام.
توجه خود را معطوف بخش‌هایی از بدنتان کنید که درد و گرفتگی دارید.
اجازه دهید آب برکه، دردهای شما را تسکین دهد.
بدنتان آرام و آرام‌تر می‌شود، گرما، بی‌وزنی، آرامش…
هر دردی، یک نشانه‌است برای نیاز به التیام… آب آبشار، التیام‌بخش دردهای شماست؛ فقط کافیست بهش اجازه دهید و خودتون را در آب برکه رها کنید… رها.
آبشار و برکه متعلق به شما هستند.
هروقت نیاز به التیام دردها داشتید می‌توانید بازگردید و به آبشار خود سری بزنید.
هر زمان آماده بودید، از برکه خارج شوید، از پلکان بالا بروید و به سمت پل چوبی حرکت کنید.
خیلی آرام و با طمانینه از پل عبور کنید و وارد جنگل شوید.
یک نفس عمیق دیگر بکشید و هر موقع آماده بودید، چشمانتان را باز کنید.
