تنهایی برای همه ما واژه‌ی آشناییه… بارها اون رو به اشکال مختلف تجربه کردیم؛ چه به دلیل دور بودن از اجتماع یا شخصی مورد علاقه‌مون، چه به دلیل درک نشدن توسط دیگران یا فقدان توجه کافی، احساسی در وجود ما همراه با اندوه به وجود آمده که ما اسمش رو احساس تنهایی گذاشتیم.

ما امروز نمی‌خواهیم با تنهایی مقابله کنیم یا راه‌حلی بدیم که ازش خلاص بشیم، بلکه برعکس می‌خواهیم باهاش مواجه بشیم، در وجودمون ببینیمش و باهاش، بودن کنیم. تنهایی می‌تونه لذت‌بخش باشه، چون تو لحظات سکوت و تنهاییه که می‌تونیم ندای درونی‌مون رو بشنویم و از خلوت کردن با خودمون لذت ببریم.

انسان موجود اجتماعیه، از همون کودکی در خانواده متولد می‌شیم و زندگی‌مون درون خانواده معنی پیدا می‌کنه، یاد می‌گیریم چطور در اجتماع حاضر بشیم و با دیگران به بهترین شکل ارتباط برقرار کنیم.

کلی هم باید و نباید به‌مون دیکته می‌شه و بعد وارد اجتماع می‌شیم؛ به این دلایله که ما گاهی خیلی دیر یا شایدم هرگز یاد نمی‌گیریم با خودمون چطور ارتباط برقرار کنیم، از تنهایی‌مون لذت ببریم و از تنها بودن نترسیم.

ارتباط معنادار با طبیعت و خود واقعی می‌تونه احساس بده تنهایی رو به احساسی لذت‌بخش و متفاوت تبدیل کنه. اگر در یک شهر شلوغ زندگی می‌کنید، برای خودتون وقت بگذارید و زمانی رو به تنهایی در طبیعت بگذرونید. این مهمه که حتی شده کوتاه، تنها باشید و به صداهای اطراف گوش فرا بدید.

لطفاً یک مکان ساکت و آرام، بدون مزاحمت پیدا کنید.

اگر حالت نشسته رو ترجیح می‌دید، مطمئن باشید کمرتون در حالت راحتی قرار گرفته و فشاری روش نیست،

شونه‌ها رو بدید عقب، گردن رو صاف کنید و دست‌ها رو آروم روی پاهاتون قرار بدید.

اگه حالت خوابیده رو ترجیح می‌دید، مطمئن بشید فشاری روی کمر و گردنتون نیست و اگر نیاز هست، یک بالش زیر زانوتون بذارید.

هر موقع آماده بودید، چشماتون رو ببندید.

چند نفس عمیق بکشید و بدنتون رو آروم کنید.

تنفس عمیق بعدی رو باهم انجام می‌دیم، با ۴ شماره نفس عمیق و ۳ شماره حبس و ۴ شماره آروم بازدم انجام بدید.

نفس عمیق ۲ ۳ ۴، حبس ۲ ۳، بازدم ۲ ۳ ۴.

یکبار دیگه مجدد تکرار کنید.

نفس عمیق ۲ ۳ ۴، حبس ۲ ۳، بازدم ۲ ۳ ۴.

اجازه بدید تنفس‌تون به ریتم طبیعی خودش برگرده.

به تنفس و بالا و پایین رفتن سینه و شکمتون توجه کنید.

به هوای سردی که وارد بینی می‌شه، بعد وارد شش‌هاتون می‌شه، گرم می‌شه و از

 بینیتون خارج می‌شه.

اگه گرفتگی تو عضلات بدنتون احساس می‌کنید، اون رو رها کنید.

پاهاتون رو آروم کنید.

دست‌هاتون کنار بدنتون بگذارید، کف دست‌ها به سمت بالا و کاملاً ریلکس باشن.

پیشانی‌تون رو صاف کنید و تمام اجزای صورتتون رو آروم کنید.

دندوناتون رو به هم فشار ندید.

زبان رو از سقف دهان جدا کنید تا فک‌تون آزاد باشه.

گردن و سرشونه آروم و بدون گرفتگی باشه.

الان هیچ گرفتگی تو عضلات بدن شما نیست.

کل بدنتون تو حالت آروم و ریلکس قرار داره.

خودتون رو روی یک تپه سرسبز تصور کنید.

شما روی یک چمنزار بزرگ دراز کشیدید.

باد ملایم و خنکی می‌وزد و بوی چمنزار مرطوب رو استشمام می‌کنید.

صدای پرنده‌ها و جیرجیرک‌ها، در اطرافتون به وضوح شنیده می‌شه.

پروانه‌های زیبا اطرافتون رو پر کردند، حالا بلند شید و شروع به قدم زدن کنید.

از دور چند اسب زیبا رو می‌بینید که در این چمنزار در حال دویدن و بازی کردن هستند، گهگاه به سمت رودخانه می‌روند و آب می‌نوشند.

به سمت رودخانه بروید.

آب رود شفاف و زلال است.

می‌تونید ماهی‌های زیبا رو درون این رودخانه ببینید.

اطرافتون پر از گل‌های زیبا و درختان سرسبز است که با وزش باد به رقص درمی‌آیند.

شما اینجا تنها هستید ولی احساس تنهایی نمی‌کنید.

طبیعت با شما حرف می‌زنه.

شما خودتون رو جدای از طبیعت نمی‌بینید.

به وضوح درک می‌کنید که شما هم بخشی از این زیبایی وصف ناپذیرید.

شما تنها نیستید.

احساس تنهایی فقط زمانی به سراغ شما می‌آید که خودتون رو جدای از هستی بدونید.

شما بخشی از کائنات هستید و می‌تونید با هر چیزی در این جهان هستی، ارتباط برقرار کنید.

حالا در سکوت، به صدای طبیعت اطرافتون گوش بدید.

توجهتون رو بیارید به صدای من.

کم کم چشم‌هاتون رو باز کنید.

چند نفس عمیق بکشید.

فراموش نکنید ما تنها نیستیم و برای درک این موضوع، نیاز به حضور معنادار در طبیعت داریم.

برای خودتون وقت بگذارید.

زمان بیشتری را به تنهایی در طبیعت بگذرونید و لطفاً به ما در بهتر شدن کمک کنید.

تجربیاتتون رو از طریق نوشتن کامنت یا ارسال پیام در اینستاگرام در اختیار ما بگذارید.

از اینکه به دارما گوش می‌کنید و با معرفی اون، لحظات آرومتون رو با دیگران به اشتراک می‌گذارید، از شما ممنونیم.